Çocuklar Okumayı Ne Zaman Öğrenmelidir

Okuma Yazma Öğrenmenin İdeal Yaşı Kaçtır?

Bu makalede çocuklar okumayı ne zaman öğrenmeli, ideal öğrenim yaşı kaçtır, erken öğrenimin zararları ve yararları üzerinde durulacaktır.

Öğretmenlerin hepsinin çok iyi bildiği gibi, erken bir yaşta örneğin okuma gibi akademik bir beceriyi çocukların kazanması için ısrarlı olduklarında ana babalar çocuklarını acele ettirirler (gerçekten de şimdi bazı programlar ana babaların çocuklarına 4-5 yaşındayken öğretebileceklerini vadetmektedir). Ana babanın uyguladığı bu baskı ana babanın arzularını yansıtmaktadır, yoksa çocuğun gereksinimlerini ya da eğilimlerini değil. Bazı çocukların erken okumaya eğilimleri olmasına, kitap peşinde koşup yetişkinlerin bunları kendilerine okumalarını istemelerine karşın, bu çocuklar okumayı pek sıkıntı çıkarmadan kendi kendilerine öğrenirler; ancak bunlar azınlıktır.

Çocuklar Okumayı Ne Zaman Öğrenmeli

Anaokuluna girişte 100 çocuktan sadece 1-3’ünün yeterli olarak (2. sınıf düzeyinde) okuduğu tahmin edilmektedir. Bazı insanların iddia ettiği gibi eğer okumayı öğrenmek konuşmayı öğrenmek kadar kolay olsaydı daha birçok kişi okumayı kendi kendine öğrenebilirdi. Çocukların çevrelerinde bol miktarda yazılı malzeme olmasına karşın kendi kendilerine okumayı öğrenememeleri gerçeği, okumanın kendiliğinden veya basit bir beceri olmadığını akla getirmektedir. Diğer taraftan, çocukların büyük bir kısmı eğer çok acele ettirilmezse okumayı rahatlıkla öğrenmektedir.

Okumada Güçlük Nasıl Atlatılır

Okuma için gereken zihinsel yeteneklere sahip olmadan okuma göreviyle karşılaşan çocuklar uzun dönemli öğrenme güçlükleri geliştirebilirler. Örneğin, bir lisede sonbaharda doğan (Eylül, Ekim, Kasım ve Aralık) ve anaokuluna 5 yaşını doldurmadan giren çocuklarla, baharda veya yazın doğan (Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz) ve okula 5 yaşını doldurduktan sonra giren çocukların notlarını karşılaştırdık. Beş yaşından sonra okula başlayan özellikle erkek çocuklar daha avantajlı durumdaydı. Çocukların zihinsel olarak zorlanması gerekir, ancak bu zorlanma yapıcı olmalıdır, çocuğun zekasını geriletici olmamalıdır. Bir ergene onun için aritmetik hâlâ bir sorunken cebir öğrenmesi için baskı yapmak gibi, çocuğu okumayı erken öğrenmesi için zorlamak bu işe zihinsel olarak hazır olmayan genç insan için yıkıcı bir deneyim olur.

Okullar Fabrika Mantığından Uzaklaşmalıdır

Günümüzde okullar çocukları acele ettirmektedir, çünkü müdürlerin üzerinde daha iyi “ürünler” vermeleri için baskı vardır. Bu baskı yöneticilerin çocuklara her sınıf düzeyinde fabrikadaki biraz daha dolacak boş şişeler gibi davranmalarına yol açmaktadır. Şişeler yeterince dolmazsa yönetim, işçi (kendi şişelerini doldurmaktan sorumlu öğretmen) ve kalite kontrolü (bilginin geçerli olduğu ve şişenin hatalı olmadığından emin olma) üzerinde baskı uygular.

Bu fabrika yaklaşımı okulların çocukları acele ettirmelerine neden olur, çünkü zihinsel yeteneklerdeki ve öğrenme hızındaki bireysel farklılıkları gözardı etmektedir. Bu sisteme ayak uyduramayan çocuk, geçici bir süre için de olsa hatalı bir şişe olarak kabul edilmekte ve “öğrenme özürlü” veya “minimal düzeyde beyin hasarlı” ya da “hiperaktif” olarak etiketlenmektedir. Okullarımızın fabrika mantığı, makine ile puanlanan grup testleriyle diğer başka hiçbir etmenle olmadığı biçimde pekiştirilmektedir.

Sorun Nasıl Düzelir

Ana babalar ve okul yönetim kurulları okullara ve çocukların başarılarına ilişkin tatminsizliklerini daha yüksek sesle ifade ettikçe, son on yıl içerisinde bu tür test uygulamalarına olan bağımlılık önemli oranda artmıştır. Suç kimde olursa olsun, ister televizyonda ister tek ana babalı evlerde, ister çalışan annelerde, ister otoritenin azalmasında olsun, akademik başarı düşmektedir ve bu durumu düzeltme çabaları büyük oranda test uygulamalarına ve öğretmenlerin sorumluluğuna dayanmaktadır. Bu sistemdeki sorun, çocukları çok fazla hızlandırmak ve onları tek bir kalıba girmeye zorlamaktır. Çocuklar, öğretmenlerin ve yöneticilerin yararına iyi yetişmek için baskı altına alınmaktadırlar.