Çocuklar daha hızlı nasıl öğrenir

Çocuklar Nasıl Öğrenir

Aileler çocuklarını okullara eğitim almaları için gönderir. Dünyanın her yerinde bu şekildedir. Peki çocuklar nasıl öğrenir, öğrenim hızları nedir, hızlı öğrenme ve hızlı öğretmen teknikleri, nasıl daha da hızlanabilir çalışmaları yapılıyor mu?

Okul ile küçük çocuklar arasında gittikçe büyüyen bir uyumsuzluk olduğu açıktır. Sorunun küçük çocuklarda
olmadığı, ancak erken eğitim isteyen anababalarda ve anaokullarını ilkokul birinci sınıfın bir numara küçüğü haline dönüştüren okullarda olduğu gittikçe gözle görülür hale gelmektedir.
Bu “daha erken daha iyidir” şeklindeki eğitim psikolojisiyle ortaya çıkan gerçek sorundur. Bu akım, küçük çocukların büyük çocukların bir versiyonu olduğu görüşünü gizliden gizliye kabul etmektedir.
Antik çağda yaşayan insanlar bile çocukların altı veya yedi yaşına gelmeden önce “mantık çağına” ulaşmadıklarının farkına varmışlardı.

Piaget’e Göre Çocuk Nasıl Öğrenir

Okul öncesi ile ilkokul evreleri arasındaki mesafe tek bir adımla alınamaz; sıçramak gerekmektedir.
Eğer küçük çocuklar formel eğitimi anlamlı yapan zihinsel sıçramayı yapmadan önce formel eğitimle karşı karşıya kalırlarsa onları riske sokmuş oluruz. Ünlü İsviçreli psikolog Jean Piaget (1964, 1969) bu risklerden birini açıklamıştır.  Bir çocuğun her şeyi ezbere öğrenen pasif bir öğrenci mi, yoksa yeni bilgiyi buluş ve keşif yoluyla kazanan aktif bir öğrenci mi olacağını belirlemede ilk yılların kritik olduğunu iddia etmiştir.

Piaget’in çalışmaları aynı zamanda niçin zamanından önce başlanan eğitimin çocuğun benlik değeri duygularını riske atacağını açıklamaktadır. Piaget çalışmalarında, altı ya da yedi yaşından küçük çocukların yetişkinlerin her şeye egemen, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten, tanrı gibi yaratıklar olduğunu düşündüklerini göstermiştir.
Neyse ki, yedi yaşına kadar çocuklar yetişkinlerin en azından bir-iki şey bilmediklerini keşfetmiş olurlar. Bu noktadan da yetişkinlerin hiçbir şey bilmediği biçiminde rahatlatıcı bir fikre ulaşırlar.
Fakat küçük çocuk yetişkinin her şeyi bildiğine kesin bir biçimde inanır. Küçük bir çocuğun anaokulu programına yerleştirilip okuma ve yazmayı öğrenmesi gibi o andaki yeteneklerinin ötesinde istemlerle karşılaştığında ne olacağını düşünelim.  Bu çocuk büyük bir olasılıkla zihinsel bir şaşkınlık (ezici isteklerin neden olduğu zihinsel körlük) yaşayacaktır. Bunun nedeni tembellik ya da motivasyon eksikliği değildir; sorun çocuğun henüz zihinsel olarak o aşamaya gelmemiş olmasıdır.

Öğretim Teknikleri ve Nasıl Öğrenir Sorusuna Cevaplar

Okuma ve yazmada formel öğretim tasımsal akıl yürütmeyi gerektirir, yani genel bir kuralı özel bir duruma uygulama yeteneğini gerektirir ve birçok küçük çocuk da henüz bunu yapamaz.
Örneğin, “iki ünlü yan yana olduğunda birincisinin sesi çıkar” kuralından, “wait” (beklemek) sözcüğünde uzun bir a sesi vardır biçiminde bir çıkarım yapamazlar. Küçük çocuk böyle bir durumda nasıl davranır?
Ne yazık ki çocuk, “Hey aptal yetişkinler, bu şeyleri öğrenmek için henüz hazır değilim; birkaç ay bekleyin ve onu nasıl bir şeker gibi yutacağımı görün!” diye düşünüp yanıt veremez.
Çocuğun düşünüp kendi kendine söyleyeceği şudur: “Bu her şeyi anlayan, her şeyi bilen yetişkinler bunları öğrenebilmem gerektiğini söylüyorlar, ancak ben öğrenemiyorum.  Sanırım bende bir bozukluk var. Ben aptal olmalıyım!” Bir kez bu fikir damga gibi iz bırakırsa bunu silmek zordur. Çocuk her başarıyı şanslı bir olay gibi, ancak her başarısızlığı kendi hatası gibi yorumlayacaktır.
Eğitim mutlak bir iyilik değildir. Bugün Amerika’da okullarımız kısa dönemli strese ve uzun dönemli öğrenme ve kişilik yetersizliğine yol açarak birçok çocuğu riske atmaktadır.
Çok büyük sayıdaki çocuğumuz okula, orada oldukları için sadece çok aptal olduklarını öğrenmeye gidiyorlar.
Bu eğitim değildir; yanlış eğitimdir. Okullarımızın öğrenme sorunu olan çok sayıda çocuk yaratması nedeniyle anaokullarında bir kriz söz konusudur,